Bez kategorii

Nowa postać przestępstwa WYZYSKU w prawie karnym – w związku z COVID-19

 

mobing-300x228

 

W przepisach tzw. „Tarczy 3″ ustawodawca do art. 304§1 Kodeksu karnego dodał nowy tup przestępstwa tzw. „Wyzysku”, w brzmieniu:

„§ 2. Kto, w zamian za udzielone osobie fizycznej świadczenie pieniężne wynikające z umowy pożyczki, kredytu lub innej umowy, której przedmiotem jest udzielenie takiego świadczenia z obowiązkiem jego zwrotu, niezwiązanej bezpośrednio z działalnością gospodarczą lub zawodową tej osoby, żąda od niej zapłaty kosztów innych niż odsetki w kwocie co najmniej dwukrotnie przekraczającej maksymalną wysokość tych kosztów określoną w ustawie,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 3. Tej samej karze podlega, kto, w związku z udzieleniem osobie fizycznej świadczenia pieniężnego wynikającego z umowy pożyczki, kredytu lub innej umowy, której przedmiotem jest udzielenie świadczenia pieniężnego z obowiązkiem jego zwrotu, niezwiązanej bezpośrednio z działalnością gospodarczą lub zawodową tej osoby, żąda od niej zapłaty odsetek w wysokości co najmniej dwukrotnie przekraczającej stopę odsetek maksymalnych lub odsetek maksymalnych za opóźnienie, określonych w ustawie.”.

  • przepisy te mają wejść w życie po upływie 14-tu dni od dnia ogłoszenia.

 

Bez kategorii

WYNAGRODZENIE NAUCZYCIELI W CZASIE COVID-19

W-każdej-szkole-publicznej-będzie-akredytowany-nauczyciel-ds.-klimatu.-Brytyjska-metropolia-chce-lepszej-edukacji-ekologicznej-750x375@2xPodstawa prawna:

Rozporządzenie MEN z dnia 11.03.2020 r. w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19.

Rozporządzenie MEN z dnia 20.03.2020 r. w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku  z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19.

Opinia:

Na podst. §2 w/w rozporządzenia od dnia 12.03. do 24.05.2020 r. ograniczono funkcjonowanie wskazanych w nim jednostek systemu oświaty.

Zgodnie z treścią §3a w/w rozp.:

1.     W okresie od dnia 25 marca 2020 r. do dnia 24 maja 2020 r. zadania jednostek systemu oświaty, o których mowa w § 2 ust. 1, są realizowane z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.

2.  W przypadku gdy zadania jednostek systemu oświaty nie mogą być realizowane w sposób, o którym mowa w ust. 1, dyrektor tej jednostki, w uzgodnieniu z organem prowadzącym, ustala inny sposób realizowania tych zadań i informuje o tym organ sprawujący nadzór pedagogiczny.

3.  W okresie od dnia 6 kwietnia 2020 r. do dnia 24 maja 2020 r. zadania jednostek systemu oświaty, o których mowa w § 2 ust. 1a, są realizowane z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość. Przepis ust. 2 stosuje się.

Powyższe obliguje – w przypadku nauczyciela prowadzącego zajęcia dydaktyczne w ramach zajęć w świetlicy – do uzgodnienia przez dyrektora szkoły z organem prowadzącym inny sposób realizowania tych zadań.

Zgodnie z § 3a ust. w/w 1 i 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 11.03.2020 r.  w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku   z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz.U. poz. 410 ze zm.)   w okresie od dnia 25. 03. 2020 r. do dnia 26. 04. 2020 r. zadania szkół są realizowane z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość, a gdy jest to niemożliwe , dyrektor szkoły w uzgodnieniu z organem prowadzącym, ustala inny sposób realizowania tych zadań i informuje o tym organ sprawujący nadzór pedagogiczny. Ze zdalnej realizacji zadań szkoły nie zostali zwolnieni np. nauczyciele – bibliotekarze (co należy stosować również do nauczycieli prowadzących zajęcia w ramach świetlicy). Za organizację czasu pracy zgodnie     z obowiązującym wymiarem zatrudnienia poszczególnych nauczy cieli odpowiada dyrektor jako ich przełożony służbowy, na podstawie art. 68 ust. 5 ustawy z 14. 12. 2016 r. – Prawo oświatowe ( Dz.U. z 201 9 r. poz. 1148 ze zm. ) – dalej p.o. i art. 94 pkt 2 ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.). Dyrektor może oddelegować nauczyciela –  na czas określony do pracy zdalnej np. do domu na podsta wie art. 3 ustawy z 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm. ) – dalej r.s.r.z.c., w zw. z § 4a ust. 1 r.s.r.z.c . Nauczyciela pełnoetatowego w czasie ograniczenia funkcjonowania szkoły nadal obowiązuje 5 – dniowy i 40 – godzinny tydzień pracy – art. 42 ust. 1 i 2 oraz art. 42c ust. 1 ustawy z 26.01.1982 r. – Karta Nauczyciela ( Dz.U. z 201 9 r. poz. 2215) – dalej KN . Jeżeli w opinii dyrektora szkoły nauczyciel –  nie może zdalnie wykonywać pracy w ramach pensum to dyrektor powinien zagospodarować jego czas pracy innymi zadaniami służbowymi. Przykładowo nauczyciele mogą wykonywać zadania określone w statucie, związane z przygotowywaniem zajęć, samokształceniem i doskonaleniem zawodowym. W sytuacji, gdy dyrektor szkoły zaniecha zorganizowania czasu pracy nauczyciela zgodnie z wymiarem zatrudnienia, nauczyciel może zwrócić się do dyrektora jako do przełożonego służbowego W-każdej-szkole-publicznej-będzie-akredytowany-nauczyciel-ds.-klimatu.-Brytyjska-metropolia-chce-lepszej-edukacji-ekologicznej-750x375@2x  o zorganizowanie pracy zdalnej – art. 68 ust. 5 p.o., art. 7 ust. 1 KN.

Jednakże, jeżeli nauczyciel ze względu na ograniczenie funkcjonowania szkoły wynikające        z zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania COVID-19 nie jest w stanie zrealizować tej części pensum, którą winien realizować w ramach zatrudnienia na stanowisku nauczyciela wychowawcy świetlicy, a dyrektor szkoły nie powierzył mu innej odpowiedniej pracy, to należne nauczycielowi wynagrodzenie w tej części etatu powinno być ustalone zgodnie z zasadami określonymi w art. 81 § 1 ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.) – dalej k.p. Korzystniejsze dla nauczyciela w tym zakresie uregulowania mogą ewentualnie wynikać z regulaminu obowiązującego w szkole.

W okresie od dnia 25 marca 2020 r. do dnia 26 kwietnia 2020 r. zadania szkół co do zasady są realizowane z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość. Wyjątkowo zadania te mogą być realizowane w inny sposób tj. sposób ustalany przez dyrektora w uzgodnieniu z organem prowadzącym szkołę – § 3a rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 marca 2020 r. w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz.U. poz. 410 ze zm.).

W świetle rozwiązań zawartych w § 7 ust. 1 i § 15 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz.U. poz. 493) – dalej r.s.r.c.o. zajęcia realizowane z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość lub innego sposobu kształcenia nauczyciel realizuje w ramach obowiązującego go przed dniem 25 marca 2020 r. pensum, a w przypadku godzin zajęć realizowanych powyżej pensum – w ramach godzin ponadwymiarowych, o których mowa w art. 35 ustawy z 26.01.1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215) – dalej KN. Zasada ta na mocy § 11r.s.r.c.o. stosowana jest również do zajęć realizowanych przez nauczycieli w okresie od 12 do 24 marca 2020 r.

W myśl § 2 r.s.r.c.o. zajęcia z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość mogą być realizowane w szczególności:

1) z wykorzystaniem:

a) materiałów i funkcjonalności Zintegrowanej Platformy Edukacyjnej udostępnionej przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania pod adresem www.epodreczniki.pl,

b) materiałów dostępnych na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, stronach internetowych jednostek podległych temu ministrowi lub przez niego nadzorowanych, w tym na stronach internetowych Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych,

c) materiałów prezentowanych w programach publicznej telewizji i radiofonii,

d) innych niż wymienione w lit. a-c materiałów wskazanych przez nauczyciela;

2) przez podejmowanie przez ucznia aktywności określonych przez nauczyciela, potwierdzających zapoznanie się ze wskazanym materiałem i dających podstawę do oceny pracy ucznia;

3) z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej zapewniających wymianę informacji między nauczycielem, uczniem lub rodzicem;

4) przez informowanie rodziców o dostępnych materiałach i możliwych formach ich realizacji przez dziecko lub ucznia w domu – w przypadku dzieci objętych wychowaniem przedszkolnym, edukacją wczesnoszkolną, wczesnym wspomaganiem rozwoju, zajęciami rewalidacyjno-wychowawczymi oraz uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym lub z niepełnosprawnościami sprzężonymi.

Obowiązek ustalenia zasad zaliczania poszczególnych zajęć realizowanych z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość lub innego sposobu kształcenia do zajęć uznawanych za realizację pensum i godzin ponadwymiarowych jest obowiązkiem dyrektora szkoły (art. 7 ust. 2 r.s.r.c.o.). Jeżeli nauczyciel wychowawca świetlicy, ze względu na ograniczenie funkcjonowania szkoły wynikające z zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania COVID-19 nie jest w stanie realizować takich zajęć, a dyrektor szkoły nie powierzył mu innej odpowiedniej pracy, to należne nauczycielowi wynagrodzenie powinno być ustalone na zasadach określonych w art. 81 § 1 k.p.

Zgodnie z art. 81 § 1 k.p. pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów. Wynagrodzenie takie przysługuje także pracownikowi za czas niezawinionego przez niego przestoju (art. 81 § 2 k.p.). Korzystniejsze dla nauczycieli w tym zakresie uregulowania mogą ewentualnie wynikać z regulaminów obowiązujących w szkole. W przypadku szkół prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego uregulowania takie niejednokrotnie wprowadzane są w regulaminach, o których mowa w art. 30 ust. 6 KN.

Jednakże powyższa regulacja dot. stanu, w którym a) dyrektor nie powierzył mu innej odpowiedniej pracy i b) nauczyciel wychowawca świetlicy, ze względu na ograniczenie funkcjonowania szkoły wynikające z zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania COVID-19 nie jest w stanie realizować takich zajęć.

W przypadku jednak, gdy nauczyciel był w stanie realizować zdalnie w/w zajęcia, a mimo to dyrektora takich zajęć jemu nie powierzył – uznać należy, iż nie wypełnił on obowiązku

Obowiązek ustalenia zasad zaliczania poszczególnych zajęć realizowanych z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość lub innego sposobu kształcenia do zajęć uznawanych za realizację pensum i godzin ponadwymiarowych jest obowiązkiem dyrektora szkoły (art. 7 ust. 2 r.s.r.c.o.).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że szkoły obowiązane są realizować zajęcia świetlicowe z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.

Zgodnie z § 7 ust. 1 r.s.r.o. zajęcia realizowane z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość lub innego sposobu kształcenia nauczyciel realizuje w ramach obowiązującego go przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (25.03.2020 r.) tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, prowadzonych bezpośrednio z uczniami albo na ich rzecz, a w przypadku godzin zajęć realizowanych powyżej tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych – w ramach godzin ponadwymiarowych, o których mowa w art. 35 ustawy z dnia 26.01.1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215).

aktualności

WALORYZACJA WARTOŚCI PRZEDPŁAT NA SAMOCHÓD

Fiat 126p

W prowadzonym przez naszą kancelarię procesie cywilnym zaistniała koniczność waloryzacji (urealnienia) wpłat dokonywanych przez spadkodawcę na książeczkę przedpłat na samochód Fiat 126p w latach 80-ych ubiegłego wieku. Sąd uznał konieczność waloryzacji kwot zgromadzonych na tej książeczce, jednak oddalił wniosek o powołanie w tym celu biegłego. Sąd uznał, że przepisy Kodeksu cywilnego nie wskazują żadnej konkretnej metody dokonania waloryzacji świadczenia, a w szczególności nie wskazuje miernika, według którego ma nastąpić waloryzacja. Sąd, dokonując waloryzacji miał na uwadze, że w okresie lat osiemdziesiątych zaistniała wysoka inflacja oraz istniały zupełnie inne warunki społeczno- gospodarcze powodujące, że istniała duża rozbieżność między cenami urzędowymi i rynkowymi dóbr rzadkich, a także fakt, że po przełomie politycznym z lat 1989-1990 dotychczasowe realia gospodarcze zmieniły się w sposób diametralny. Stąd w ocenie sądu najbardziej trafnym sposobem urealnienia poczynionych darowizn było ustalenie waloryzacji wpłat na książeczkę samochodową w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia z okresu dokonywania wpłat. Należało jednak pamiętać, że w czasie dokonywania wpłat wynagrodzenia nie były ubruttowiane, stąd na potrzeby urealnienia należało przyjąć kwotę netto średniego wynagrodzenia z chwili orzekania.

aktualności

WSTĄPIENIE W STOSUNEK NAJMU LOKALU

NAJEM

W prowadzonym przez naszą kancelarię procesie reprezentowaliśmy powoda, który wnosił o ustalenie wstąpienia   w stosunek najmu lokalu mieszkalnego po zmarłej matce. W pozwie wywodził on, iż do chwili śmierci najemcy stale zamieszkiwał ze zmarłą i ziściły się przesłanki wstąpienia w stosunek najmu po niej, zgodnie z dyspozycją art. 691 par. 1 Kodeksu cywilnego.

Pozwana ADM Sp. z o.o. wniosła o oddalenie powództwa usiłując wykazać, że powód nie mieszkał stale w przedmiotowym lokalu, wobec czego wg pozwanej – powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Pozwana twierdziła, że powód w oparciu o wyniki przeprowadzonego przez pracowników ADM wywiadu środowiskowego, nie zamieszkiwał stale w lokalu wraz z najemczynią.

Po trwającym prawie rok postępowaniu i przesłuchaniu kilkunastu świadków – zamieszkujących w sąsiedztwie przedmiotowego lokalu – Sąd Rejonowy w wydanym wyroku ustalił, że powód wstąpił z dniem śmierci swojej matki w stosunek najmu lokalu.  Zasadności powództwa nie zmieniał nawet fakt, iż po śmierci swoje matki powód wyprowadził się z lokalu i zamieszkał tam członek jego rodziny. Sąd Rejonowy po wnikliwym zbadaniu sprawy uznał, że przesłanki z art. 691 par. 1 i 2 Kodeksu cywilnego zostały spełnione.

publikacje

WARUNKI SKORZYSTANIA ZE SKARGI PAULIAŃSKIEJ – WYBRANE ASPEKTY

bankrupt11

Korzystanie ze skargi pauliańskiej wymaga zasadniczo istnienia wierzytelności podlegającej ochronie. Nie wyklucza to możliwości ochrony pauliańskiej roszczeń uzależnionych od spełnienia warunku zawieszającego lub nadejścia terminu  (tak np. W. Czachórski, Zobowiązania, 2009, s. 906; M. Pyziak-Szafnicka (w:) System prawa prywatnego, t. 6, s. 1234). Na zasadzie wyjątku, art. 530 k.c. przewiduje możliwość skorzystania ze skargi pauliańskiej przez tzw. wierzycieli przyszłych. W uzasadnieniu wyroku z 29 czerwca 2004 r. (II CK 367/03, LEX nr 174173) SN stwierdził, że akcja pauliańska pełni również funkcję prewencyjną, ma zapobiec niewykonaniu zobowiązania i można z nią wystąpić jeszcze przed powstaniem chronionej wierzytelności. Czym innym jest bowiem fakt uznania czynności dłużnika za bezskuteczną wobec wierzyciela ( powoda ), a czym innym możliwość skutecznego dochodzenia i realizacji jego wierzytelności.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt Ii CSK 64/11 ( Lex nr 1129093 ) :

  1. Wykładnia art. 530 k.c. prowadzi do wniosku, że niezbędne jest udowodnienie nie tylko faktu, iż zawierając kwestionowaną czynność prawną dłużnik liczył się z tym, że w związku ze swoją działalnością może mieć w przyszłości wierzycieli ale niezbędne jest udowodnienie, że przez czynność miał zamiar pokrzywdzenia przyszłych wierzycieli, a więc, że celem czynności było spowodowanie niewypłacalności i uniemożliwienie uzyskania zaspokojenia. Do takiego wniosku prowadzi brzmienie art. 530 i art. 527 k.c.
  2. Przyszły wierzyciel może uzyskać ochronę jedynie w razie takiego działania dłużnika, które jest rozmyślnym dążeniem do uwolnienia się od spełnienia zobowiązania, którego powstanie w przyszłości jest realne. To rozróżnienie przesłanek odpowiedzialności dłużnika spowodowane jest faktem, że osoba, która chce nawiązać stosunki zobowiązaniowe ma możliwość zbadania stanu majątkowego swego przyszłego partnera handlowego, ma możliwość sprawdzenia czy nie dokonał on czynności uszczuplającej jego aktywa; może bez trudu uchronić się przed pokrzywdzeniem nie wchodząc w stosunki zobowiązaniowe z podmiotem, którego stan majątkowy nie daje gwarancji zaspokojenia.
  3. Konstrukcja art. 530 k.c. wskazuje, że również w sytuacji gdy osoba trzecia pozostaje z dłużnikiem w bliskim stosunku, istotny jest nie charakter stosunku, ale charakter nabycia, odpłatny lub nieodpłatny. Z tej też przyczyny, do takiej osoby nie ma zastosowania domniemanie prawne z art. 527 § 3 k.c.

Trafne jest orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 27.11.2003r. sygn. akt III CKN 355/01:

  1. Precyzacja wierzytelności (obejmująca przynajmniej jej istnienie, tytuł prawny wierzytelności i wysokość) należy do wierzyciela, bowiem wierzyciel wyznacza w skardze z art. 527 k.c. przedmiot ochrony pauliańskiej.
  2. Przesłanką uznania czynności prawnej za bezskuteczną jest m.in. wykazanie, że przysługująca powodowi wobec określonego dłużnika wierzytelność jest realna i skonkretyzowana, a nie hipotetyczna. Ochroną pauliańską objęta jest bowiem zawsze konkretna wierzytelność, stanowiąca przedmiot żądanej przez wierzyciela ochrony, a nie wszelkie bliżej nieoznaczone prawa powoda. (LEX nr 359441).

W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślił, iż :

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 października 1995 r., sygn. akt III CZP 139/95 (OSNC 1996, z. 1, poz. 17), wyjaśniono, że uwzględniając powództwo na podstawie art. 527 k.c. sąd powinien określić wierzytelność, zarówno pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym. W uzasadnieniu tego wyroku rozwinięto myśl zawartą już wcześniej w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 1970 r., sygn. akt III CRN 546/69 (OSWCP 1970, z. 10, poz. 192), i stwierdzono, że nie jest wprawdzie konieczne, aby wierzytelność była już wymagalna lub objęta była istniejącym tytułem egzekucyjnym. Jednakże nieodzowne jest zawsze wykazanie istnienia wierzytelności. Jeżeli jedną z przesłanek skuteczności skargi pauliańskiej jest wykazanie tego, że w wyniku zaskarżonej czynności prawnej dłużnik stał się w ogóle niewypłacalny lub niewypłacalny w większym stopniu (art. 527 § 2 k.c.), to ustalenie niewypłacalności dłużnika (lub jej stopnia) nie byłoby możliwe bez uprzedniego ustalenia tytułu i wysokości wierzytelności.(podkr. moje) Z tej racji objęta skargą pauliańską wierzytelność powinna być przez wierzyciela odpowiednio skonkretyzowana i oznaczona co do wysokości. Skład orzekający popiera ten trafny nurt orzecznictwa Sądu Najwyższego. 

Nie powinno budzić więc wątpliwości, że przesłanką skargi pauliańskiej (art. 527        i nast. k.c.) jest istnienie zaskarżalnej wierzytelności pieniężnej wobec osoby, która dokonała czynności prawnej objętej żądaniem ubezskutecznienia.

W/w poglądy SN znajdują odzwierciedlenie w doktrynie, vide: Rzetecka-Gil Agnieszka Komentarz do art. 531 Kodeksu cywilnego LEX/el. 2010 : ( pogrubienia pochodzą od autora ):

W pozwie wierzyciel winien wskazać czynność prawną oraz wierzytelność. Oznaczając czynność prawną, należy podać jej rodzaj, treść, przedmiot majątkowy, do którego się ona odnosi, strony czynności – dłużnika i osoby trzeciej oraz inne indywidualizujące ją dane. Określając wierzytelność, należy wskazać zdarzenie prawne, z którego ona wynika, wysokość wierzytelności, a jeśli nie jest ona jeszcze oznaczona – jej maksymalną kwotę (zob. P. Machnikowski (w:) Kodeks…, s. 952).

Występujący z powództwem o uznanie za bezskuteczną czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem jego jako wierzyciela (art. 531 § 1 k.c.) winien w procesie przeciwko osobie trzeciej wykazać przede wszystkim, że istnieje dłużnik oraz że pozwany uzyskał od niego korzyść majątkową kosztem powoda w tym sensie, iż powód, na skutek wynikłej niewypłacalności dłużnika, nie jest w stanie zaspokoić się z majątku dłużnika odnośnie do swojej wierzytelności (wyrok SN z dnia 24 listopada 2000 r., V CKN 149/00, LEX nr 52671).

Judykatura przyjmuje, że w chwili wytoczenia powództwa wierzytelność przysługująca wierzycielowi musi być realna i skonkretyzowana, a nie jedynie hipotetyczna (wyrok SN dnia z dnia 13 lutego 1970 r., III CRN 546/69, OSNCP 1970, nr 10, poz. 192; wyrok SN z dnia 26 września 1997 r., II CKN 335/97, niepubl.; wyrok SN z dnia 11 października 1995 r., III CZP 139/95, OSNC 1996, z. 1, poz. 17). Precyzacja wierzytelności (obejmująca przynajmniej jej istnienie, tytuł prawny wierzytelności i wysokość) należy do wierzyciela, bowiem wierzyciel wyznacza w skardze z art. 527 k.c. przedmiot ochrony pauliańskiej. Z kolei przesłanką uznania czynności prawnej za bezskuteczną jest m.in. wykazanie, że przysługująca powodowi wobec określonego dłużnika wierzytelność jest realna i skonkretyzowana, a nie hipotetyczna. Ochroną pauliańską objęta jest bowiem zawsze konkretna wierzytelność, stanowiąca przedmiot żądanej przez wierzyciela ochrony, a nie wszelkie bliżej nieoznaczone prawa powoda (wyrok SN z dnia 27 listopada 2003 r., III CKN 355/01, LEX nr 359441).

Wartością przedmiotu sporu w sprawie ze skargi paulińskiej jest wartość tego, co na skutek zaskarżonej czynności z majątku dłużnika wyszło lub do niego nie weszło albo wysokość wierzytelności zaskarżającego wierzyciela wraz z należnościami ubocznymi – w zależności od tego, która z tych wielkości jest niższa (M. Sychowicz (w:) Komentarz…, s. 621; W. Popiołek (w:) Kodeks…, t. II, s. 220). W orzecznictwie przyjmuje się natomiast, że wartość przedmiotu sporu wyznacza suma wierzytelności, których ochrony domaga się powód (postanowienie SA w Białymstoku z dnia 1 lutego 1996 r., I Acz 31/96, OSA 1996, z. 7-8, poz. 39).

Sentencja wyroku uwzględniającego skargę pauliańską powinna określać wierzytelność – pod względem podmiotowym i przedmiotowym – której ochronie ma on służyć, czynność prawną, która w całości lub w części zostaje uznana za bezskuteczną, oraz stwierdzać, że jest ona bezskuteczna tylko w stosunku do powoda (wyrok SN z dnia 17 września 2003 r., II CK 10/02, LEX nr 82277; wyrok SN z dnia 13 lutego 1970 r., III CRN 546/69, OSNCP 1970, nr 10, poz. 192, uchwała SN z dnia 11 października 1995 r., III CZP 139/95, OSNC 1996, nr 1, poz. 17; M. Sychowicz (w:) Komentarz…, s. 617; M. Pyziak-Szafnicka (w:) System…, t. 6, s. 1278).

Analogicznie : Gawlik Zdzisław, Janiak Andrzej, Kidyba Andrzej, Kozieł Grzegorz, Olejniczak Adam, Pyrzyńska Agnieszka, Sokołowski Tomasz Komentarz do art.531 Kodeksu cywilnegoLEX 2010:

Sprawa ze skargi pauliańskiej jest sprawą o prawa majątkowe (postanowienie SN z 8 grudnia 2005 r., II CZ 110/05, LEX nr 188557). W związku z tym powód jest obowiązany określić w pozwie wartość przedmiotu sporu (art. 19 § 2 k.p.c.). (…) Natomiast w judykaturze przyjęto, że w sprawie ze skargi pauliańskiej wartość przedmiotu sporu powinna być określona kwotą wierzytelności powoda, która ma być chroniona tą skargą. Uwzględnienie powództwa oznacza bowiem, że wierzyciel może z pierwszeństwem przed wierzycielami osoby trzeciej dochodzić zaspokojenia tej wierzytelności z przedmiotów majątkowych, które wskutek czynności prawnej uznanej za bezskuteczną wyszły z majątku dłużnika albo do niego nie weszły. Przedmiotem ochrony jest tu wierzytelność powoda, która nie mogła zostać zaspokojona na skutek krzywdzącej wierzyciela czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z osobą trzecią, a zatem ta wierzytelność, określona kwotowo, stanowi wartość przedmiotu sporu, zgodnie z art. 19 § 2 i art. 20 k.p.c. (postanowienie SN z 12 stycznia 2007 r., IV CZ 105/06, LEX nr 258555).

Wskazuję, że zgodnie z tezą wyroku SN z dnia 24.01.2000r., sygn. akt III CKN 554/98 :

Dla wykazania niewypłacalności dłużnika nie jest konieczne ogłoszenie upadłości dłużnika. Niewypłacalność dłużnika w rozumieniu art. 527 k.c. oznacza stan majątku dłużnika, w którym egzekucja nie może przynieść zaspokojenia wierzytelności pieniężnej przysługującej przeciwko temu dłużnikowi. Dla skorzystania przez wierzyciela z akcji pauliańskiej wystarczy wykazanie, że niemożliwe okazało się, wobec stanu majątku dłużnika, zaspokojenie wierzytelności tego wierzyciela (LEX nr 52736).

Skarga paulińska stanowi skuteczny instrument przeciwdziałania, a raczej usunięcia skutków nielojalnego względem wierzyciela zachowania dłużnika, który doprowadził do swej niewypłacalności, albo tę niewypłacalność powiększył – czyniąc przysporzenia w majątku osoby trzeciej.

aktualności

WYGRANY PROCES Z UBEZPIECZYCIELEM

Falcon-Transport-Truck

Nasza kancelaria reprezentowała przedsiębiorcę, który realizował umowę ze swoim kontrahentem zagranicznym na cotygodniową, cykliczną dostawę towarów pojazdem należącym do naszego klienta.

Podczas jednej z dostaw – pojazd uległ uszkodzeniu wskutek kolizji spowodowanej przez innego użytkownika drogi, ubezpieczonego w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym.

Towarzystwo ubezpieczeniowe wypłaciło naszemu klientowi tylko część wartości uszkodzonego pojazdu i odmówiło wypłaty odszkodowania za kilkanaście transportów, które nasz mocodawca zmuszony był zrealizować wynajętym transportem, aby nie doszło do rozwiązania umowy o dostawę towarów z zagranicznym kontrahentem.

Po szybkim, trwającym 6-mcy postępowaniu sądowym – Sąd Rejonowy w B. orzekł o odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela za pełną szkodę, którą poniósł nasz mocodawca.

aktualności

ZADOŚĆUCZYNIENIE ZA BŁĄD DIAGNOSTYCZNY

Surgery

Nasza kancelaria reprezentowała w postępowaniu przedsądowym poszkodowaną pacjentkę, u której lekarz diagnosta podczas zabiegu stwierdził występowanie komórek rakowych. Takie rozpoznanie odbiło się niekorzystnie na życiu zawodowym i osobistym pacjentki.

Po weryfikacji powyższej, błędnej oceny stanu zdrowia naszej klientki przez lekarza spoza terytorium Polski okazało się, że szczegółowe badania nie potwierdziły wadliwego rozpoznania raka przez lekarza polskiego.

Wskutek zawartej z lekarzem diagnostą przedsądowej ugody – reprezentowana przez nas klienta otrzymała satysfakcjonującą ją kwotę zadośćuczynienia i to bez konieczności ponownego przyjazdu do Polski.

 

aktualności

ODSZKODOWANIE OD GMINY

Domki

Nasza kancelaria z powodzeniem reprezentuje właścicieli nieruchomości, którzy po uzyskaniu wyroków eksmisyjnych wobec osób zajmujących lokale bez tytułu prawnego, wytoczyli gminie powództwa o odszkodowanie na podst. art. 18 ustawy o ochronie praw lokatorów.

W jednej z ostatnich tego typu spraw gmina podniosła, iż realizacja wyroków w zakresie przyznanego uprawnienia do lokalu socjalnego następuje co do zasady według kolejności ich wpływu i to w miarę istniejących możliwości w zaspokajaniu potrzeb w tym zakresie,         a zapotrzebowanie na lokale socjalne znacznie przekracza możliwości ich zaspokajania.

W istocie jednak okoliczność powyższa nie ma żadnego znaczenia dla oceny zasadności żądanego od gminy odszkodowania, gdyż zgodnie z przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów, wśród przesłanek odpowiedzialności pozwanej gminy nie występuje wina. Sąd Okręgowy w B. w wyroku z dnia … 2011r., w sprawie, sygn. akt II Ca …/11 ustalił, że szkoda właściciela nieruchomości polega na niedostarczeniu przez pozwaną lokalu socjalnego, do którego została zobowiązana wyrokiem eksmisyjnym, a skutek tego niemożnością wynajęcia lokalu zajmowanego przez eksmitowanego lokatora po cenach rynkowych.

aktualności

ZAKAŻENIE GRONKOWCEM – WYGRANE ZADOŚĆUCZYNIENIE

Wózek

W 2007 r. w imieniu naszej mocodawczyni złożyliśmy do Sądu Okręgowego pozew o zapłatę zadośćuczynienia za zakażenie jej gronkowcem złocistym podczas zabiegu operacyjnego    w szpitalu   w W.

W sprawie przeprowadzono dowód z opinii biegłego z dziedziny chorób zakaźnych. Opinia ta została przez stronę powodową zdezawuowana. Sąd dopuścił dowód z kolejnej opinii biegłego z zakresu chorób zakaźnych, który wywiódł, że u powódki nigdy nie przeprowadzono ani prawidłowej diagnostyki mikrobiologicznej ani prawidłowej wielomiesięcznej antybiotykoterapii – mimo wiedzy o gronkowcowym zapaleniu kości i o bezskuteczności przeprowadzonych wcześniej zabiegów ortopedycznych.

Rozstrzygając sprzeczności pomiędzy tymi dwoma opiniami – Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego, na podstawie którego opinii – Sąd powództwo oddalił.

Wskutek wniesionej przez naszą kancelarię apelacji, opartej także na poglądzie Sądu Najwyższego, w którym sąd ten podkreślił, iż w przypadku wydania w sprawie dwu rozbieżnych w istotnych kwestiach opinii lekarskich, nieprawidłowe jest oparcie ustaleń na jednej z tych opinii, bez wyjaśnienia sprzeczności – Sąd Apelacyjny zaskarżony wyrok uchylił, wskazując, iż „postępowanie Sądu I instancji w zakresie postępowania dowodowego było pozbawione logiki i sensu i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, nakazując przeprowadzenie konfrontacji biegłych.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy po dopuszczeniu kolejnych opinii biegłych, ponownie powództwo oddalił uzasadniając, iż u powódki nie zaobserwowano zakażenia gronkowcem /sic!/.

Wskutek ponownej apelacji wniesionej przez naszą kancelarię od tego wyroku, Sąd Apelacyjny w W. dopuścił dowód z opinii instytutu medycznego w S., w której jej autorzy uargumentowali, iż przewlekłe zakażanie powódki gronkowcem należy uznać za pośrednią przyczynę jej kłopotów zdrowotnych.

Ustalenie tego związku stanowiło dla Sądu Apelacyjnego powód zmiany decyzji Sądu Okręgowego i zasądzenie na rzecz powódki zadośćuczynienia za krzywdę i cierpienie, które wraz z odsetkami sięgnęło kwoty bliskiej 100 tys. zł.

Jesteśmy zaszczyceni mogąc pomóc naszej mocodawczyni w jej 7-io letnim zmaganiom o uzyskanie rekompensaty za doznaną krzywdę.

aktualności

ODDALONY POZEW O ZADOŚĆUCZYNIENIE

bROKEN

Nasza kancelaria reprezentowała przed Sądem pracodawcę, na którego nieruchomości doszło do wypadku w drodze do pracy, podczas którego powódka upadła na śliskiej nawierzchni i doznała złamania kończyny górnej. We wniesionym pozwie poszkodowana domagała się zapłaty kwoty 15 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz uszczerbek na zdrowiu.

Postępowanie w sprawie było skomplikowane i szczegółowe. Sąd przesłuchał świadków i przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych.

Oddalając powództwo Sąd Rejonowy uzasadnił, że nasz klient             w dacie wypadku odśnieżył i posypał piaskiem plac znajdujący się przed zakładem pracy.  Odczuwane zaś przez powódkę problemy ze zdrowiem były w rzeczywistości spowodowane zaburzeniami, jakie powódka przejawiała w związku z przeżyciami depresyjnymi na innym podłożu.